παστοπήγιον

τὸ και παστοπηγία, ἡ, Μ

ο νυφικός θάλαμος, ο νυμφώνας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παστός (Ι) + -πήγιον (< -πηγός < πήγνυμι «στερεώνω»), πρβλ. κηρο-πήγιον].